தொகுதி மறுசீரமைப்பு: தமிழகத்தை ஏன் பாதிக்கும் ?

தலைநகர் டெல்லியில் ‘சென்ட்ரல் விஸ்டா’ திட்டத்தின் கீழ் கட்டப்பட்ட புதிய பார்லிமென்ட் கட்டடம் திறக்கப்பட்டது. பதவியேற்பு விழாவில் பேசிய பிரதமர் நரேந்திர மோடி, “எதிர்காலத்தில் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரிக்கும்” என்று குறிப்பிட்டிருந்தார். புதிய நாடாளுமன்ற கட்டிடத்தில் மக்களவையில் 888 பேரும், ராஜ்யசபாவில் 384 பேரும் அமரலாம். லோக்சபா கூட்டு அமர்வின் போது 1,224 பேர் அமர முடியும். இந்த கணக்கீடுகள் வரும் ஆண்டுகளில் உறுப்பினர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரிக்கும் என்று கருதுகிறது. இத்தகைய உயர்வால், தென்னிந்திய மாநிலங்கள் பாதிக்கப்படுமோ என்ற அச்சத்தை தவிர்க்க முடியவில்லை.

இந்த அச்சம் சுமார் 50 ஆண்டுகளாக இருந்து வருகிறது. தற்போது, மக்களவை உறுப்பினர்களின் எண்ணிக்கை 543. இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் 81வது பிரிவு ஒரு விஷயத்தைக் கூறுகிறது: ஒரு மாநிலத்தில் ஒதுக்கப்பட்ட மக்களவை இடங்களின் எண்ணிக்கைக்கும் அந்த மாநிலத்தின் மக்கள்தொகைக்கும் இடையிலான விகிதம் முடிந்தளவுக்கு அனைத்து மாநிலத்திலும் ஒரே மாதிரியாக இருக்க வேண்டும் எனக்கூறுகிறது.

அதேபோல், அரசியலமைப்பின் 81(3)வது பிரிவின்படி, மக்கள் தொகை அடிப்படையில் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களுக்கு இருக்கைகள் ஒதுக்க வேண்டும். அதாவது, கடைசியாக எடுக்கப்பட்ட மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி நாடாளுமன்றத்தில் எம்.பி.க்களின் எண்ணிக்கை இருக்க வேண்டும். ஒவ்வொரு மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்புக்குப் பிறகும் எண்ணிக்கை மாறிக்கொண்டே இருக்க வேண்டும். ஆனால் 1971க்குப் பிறகு இது சாத்தியமில்லை.

சமநிலையற்ற மக்கள் தொகை:

அப்படியானால், உறுப்பினர் எண்ணிக்கையை அதிகரிக்க வேண்டியது காலத்தின் கட்டாயம் அல்லவா? ஆனால் 50 ஆண்டுகளாக ஏன் உயர்த்தப்படவில்லை என்ற கேள்விக்கும் விடை காண வேண்டும். நாடு சுதந்திரம் அடைந்த பிறகு மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி உறுப்பினர் எண்ணிக்கை சற்று அதிகரித்தது.

இப்போது உள்ள MP.க்களின் எண்ணிக்கை 1971 மக்கள்தொகை (56 கோடி) கணக்கெடுப்பின்படியானது. அதன்பிறகு, MPக்களின் எண்ணிக்கையில் மாற்றம் ஏற்படுத்தப்படவில்லை. அதற்கு முக்கியக் காரணம் இந்திய மாநிலங்களின் மாறுபட்ட மக்கள்தொகை வளர்ச்சி விகிதங்களே!

மக்கள்தொகை அடிப்படையில், தென்னிந்திய மாநிலங்கள் மெதுவாகவும் சில வட இந்திய மாநிலங்கள் வேகமாகவும் வளர்ந்தன. இந்த ஏற்றத்தாழ்வு விகிதம்தான் தொகுதி மறுசீரமைப்பிற்கு முட்டுக்கட்டையாக உள்ளது. 1970களுக்குப் பிறகு இந்தியாவில் மக்கள்தொகைக் கட்டுப்பாட்டுத் திட்டங்கள் வேகம் பெற்றன.

அதன்படி, தென்னிந்திய மாநிலங்கள் குடும்பக் கட்டுப்பாடு திட்டங்களை சிறப்பாக செயல்படுத்தியுள்ளன. ஆனால், வட இந்தியாவில் ஒரு சில மாநிலங்களைத் தவிர, மற்ற மாநிலங்கள் இத்திட்டத்தில் ஆர்வம் காட்டவில்லை. எனவே, தென் மாநிலங்களில் மக்கள் தொகை வளர்ச்சி விகிதம் குறைவாக இருந்தது; வட இந்தியாவில் அதிகரித்துள்ளது.

திட்டம் நிறுத்திவைப்பு:

தொகுதிகள் சீரமைக்கப்பட்டால் வட இந்தியாவில் தொகுதிகள் பெருகுவதும், தென்னிந்தியாவில் குறையும் போக்கும் சூழல் இருந்தது. மக்கள்தொகையைக் கட்டுப்படுத்திய தென்னிந்திய மாநிலங்களுக்கு தண்டனையாகவும் அதை செயல்படுத்தாத வட இந்திய மாநிலங்களுக்கு பரிசாகவும் முரண்பாடான சூழல் உருவானது. இதற்கு தென்னிந்திய மாநிலங்கள் எதிர்ப்பு தெரிவித்தன. மேலும் அரசியலமைப்பின் 81 வது பிரிவிற்கும் எதிரானது.

எனவே, தொகுதி மறுவரையறை, மக்கள்தொகை வாரியாக இடங்களின் எண்ணிக்கையை அதிகரிப்பது ஆகியவை 1976ல் கைவிடப்பட்டது. அப்போதைய பிரதமர் இந்திரா காந்தியால், எமர்ஜென்சி காலத்தில், 25 ஆண்டுகள் இந்த நடவடிக்கை ஒத்திவைக்கப்பட்டது. இதற்காக அரசியலமைப்பு சட்டம் 42 திருத்தப்பட்டது. 2001-ம் ஆண்டு மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்புக்குப் பிறகு இதைப் பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. அதற்குள் நிலையான மக்கள்தொகை வளர்ச்சி விகிதம் சாத்தியமாகும் என்று நம்பப்பட்டது. ஆனால், அது நடக்கவில்லை.

இந்திரா வழியில் வாஜ்பாய்:

2002ல் வாஜ்பாய் இந்திரா காந்தி வழியைப் பின்பற்ற வேண்டியிருந்தது. 2001 இல் மக்கள் தொகை 102 கோடி. அதன்படி, தொகுதிகள் மறுசீரமைக்க முடிவு செய்யப்பட்டால், தென்னிந்திய மாநிலங்கள் பாதிக்கப்படும். எனவே, 2003ல், வாஜ்பாய் அரசு, அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் 84வது பிரிவைத் திருத்தியது, அதை 2026க்கு ஒத்திவைத்தது. ஆனால், 2002ல் தொகுதி மறுசீரமைப்பு ஆணையம் அமைக்கப்பட்டு, மக்களவை மற்றும் மாநிலங்களவை உறுப்பினர்களின் மொத்த எண்ணிக்கையில் மாற்றம் ஏற்படுத்தாமல் தொகுதிகளின் எல்லைகள் மட்டும் மாற்றப்பட்டன.

தற்போது புதிய பார்லிமென்ட் கட்டடம் திறக்கப்பட்டுள்ளதால், தொகுதி மறுசீரமைப்பு குறித்து பேச்சு வார்த்தை நடந்து வருகிறது. 2026 நெருங்கி வருவதால், 2024 பொதுத் தேர்தலில் வெற்றி பெற்று ஆட்சி அமைக்கும் கட்சி/கூட்டணி இது குறித்து முடிவெடுக்க வேண்டும். 2026க்கு பிறகு நடைபெறும் மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி 2031ல் தொகுதிகள் மறுசீரமைக்கப்பட வேண்டும்.

விரிவடையும் இடைவெளி:

2011 மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி மக்கள் தொகை 121 கோடி. 2021ஆம் ஆண்டு நடைபெறவிருந்த மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பு கொரோனா வைரஸ் காரணமாக ஒத்திவைக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த ஆண்டு செப்டம்பருக்கு பிறகு இது தொடங்கப்படும் என்று தெரிகிறது.

அப்போதுதான் ஒவ்வொரு மாநிலத்திலும் மக்கள் தொகை வளர்ச்சி விகிதம் தெரியவரும். இருப்பினும், 1971-2011 க்கு இடையில், உத்தரப் பிரதேசத்தின் மக்கள் தொகை 138% மற்றும் ராஜஸ்தானின் மக்கள் தொகை 166% அதிகரித்துள்ளது. ஆனால், தமிழகத்தில் 75 சதவீதமும், கேரளாவில் 56 சதவீதமும் மட்டுமே அதிகரித்துள்ளதாக தகவல்கள் தெரிவிக்கின்றன. முக்கிய மாநிலங்களுக்கு இடையே பெரிய வித்தியாசம் உள்ளது.

ஒரு பெண் குழந்தையைப் பெற்றெடுக்கும் சராசரி விகிதத்தின் கணக்கீட்டையும் இதற்குப் பயன்படுத்தலாம். இதன் பொருள் ஒரு பெண்ணின் பிறப்பு விகிதம் 2.1 ஆக இருந்தால், மக்கள் தொகை சீராகத் தொடங்குகிறது. ஆந்திரா, கேரளா, தமிழ்நாடு, பஞ்சாப், மேற்கு வங்கம், இமாச்சல பிரதேசம் போன்ற மாநிலங்கள் அந்த நிலையை எட்டியுள்ளன.

ஆனால் இந்த விகிதம் பீகாரில் 3.2 ஆகவும், உத்தரபிரதேசத்தில் 3 ஆகவும் உள்ளது. 1971-2011 க்கு இடைப்பட்ட சமச்சீரற்ற தன்மையைக் கருத்தில் கொண்டு, கடந்த 12 ஆண்டுகளில் என்ன மாற்றம் ஏற்பட்டுள்ளது என்ற கேள்வி இயல்பாகவே எழுகிறது. இந்த முரண்பாடான சூழலில், தென்னிந்திய மாநிலங்களுக்கு பாதகமான தொகுதி மறுசீரமைப்புக்கான வாய்ப்புகள் அதிகம்.

எளிதான பணியா? :

2001 மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி 647 மக்களவைத் தொகுதிகள் உருவாக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும் என்று அரசியல் நிபுணர் அலிஸ்டர் மெக்மில்லன் பதிவு செய்திருந்தார். அப்போது தமிழ்நாட்டுக்கு 39 தொகுதிகள் என்று அவரது கணக்கீடு கூறியது.

தமிழகம் போன்ற மாநிலங்கள் பாதிக்கப்படும் என்பதற்கு இதுவும் உதாரணம். 2023-24ல் நடைபெறும் மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பு இந்த விஷயத்தை முடிவு செய்வதில் முக்கிய பங்கு வகிக்கும். இந்த மக்கள்தொகை கணக்கெடுப்பு பிரிவு 81 இல் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள ஏற்பாடு நிறைவேற்றப்பட்டதா என்பதை தீர்மானிக்கும்.

இன்றைய சூழலில் தமிழகத்தில் சராசரியாக 15 லட்சம் பேருக்கு ஒரு மக்களவை உறுப்பினர் என்ற வீதம் உள்ளது. உத்தரபிரதேசத்தில் இது 25 லட்சம். நீண்டகாலமாக நிலுவையில் உள்ள தொகுதி மறுசீரமைப்புக்கு கண்டிப்பாக தீர்வு காண வேண்டும். ஆனால், 1952, 1963, 1973ல் நடந்த மறுசீரமைப்பு போல அது சுலபமாக இருக்காது என்பது உறுதி.